En wat is het toch dat me tot de wildernis zo aantrekt?
Zeker als ik me besef dat ik deze wildernis droom vanuit mijn atelier in amsterdam.
Als ik echt wil gaan.
Als ik het serieus meen.
Als ik kies voor het onbekende
Als ik daadwerkelijk de route neem van 'the miraculous'
....in search of the miraculous.....
Dan moet ik nu beginnen met trainen
lezen over stormen en zwaar weer
mijn navigatieboeken gaan doornemen
stromingen en getijen uit mijn hoofd leren
Als ik te voet zou gaan en zou kiezen voor een menselijke weg
dan zou dat allemaal niet hoeven
want dan kan ik ieder moment of bijna ieder moment om hulp vragen
maar nu op zee, mijn gedroomde oceaan
waarvan ik weet hoe bang ik ervoor ben
bang voor het oncontroleerbare gedrag van deze meester
en toch
tijdens mijn reizen overzee ontdekte ik meer schoonheid
dan ik kon bevatten
ik brak splinterde in duizend scherven
stierf de angst in mij
nu op deze zee, mijn gedroomde oceaan
zal ik moeten leren navigeren
als de wildernis' onderdaan.
Zal ik mijn blackberry meenemen dacht ik, nee niets ik neem niets mee, niets meer dan ik werkelijk nodig heb.
Als ik dan
